FC Aalsmeer De voetbalclub van Aalsmeer 
Al sinds de JO8 speelt de huidig JO10 in de hoogste hoofdklasse mee. 4x per jaar veranderd de competitie indeling en elke keer hopen de kinderen of de ouders, dat laat ik even in het midden, dat AFC Ajax in de poule zit. Dit was de laatste kans dat dit tafereel zich afspeelde, want de jongens gaan van kwart veld naar half veld volgend seizoen. En ja hoor in de allerlaatste poule voor deze talenten uit JO10 prijkte de naam AFC Ajax. Is het dan genoeg voor de ouders, sorry kinderen? Nee, het liefst dan uit op de toekomst en ook dat kwam goed. Zo kwam de datum 14 mei rood-wit omsingelt in ieders agenda van mama, papa, opa, oma, en iedereen die deze jongens lief heeft.
De weg naar 14 mei was voortreffelijk, er werd van niemand verloren. Na AFC werd DSS met 12-3 verslagen, er werd in Abcoude na een half uur verlening gewonnen met 7-3. En tegen onze vaste sparingspartner Purmerend werd met 1-1 gelijkgespeeld.
14 mei naderde en de zenuwen namen bij de ouders, sorry kinderen steeds meer toe. De trainingen waren beladen en vrijdagavond waren bij de meeste huizen de lichten vroeg uit. Er werd op tijd verzameld dit keer want deze dag moest maximaal beleeft worden. Dit was een juiste keuze van leider Marc. Aangekomen op de toekomst bleek ook Ajax1 aanwezig te zijn. De Porsche‘s, Bentley’s, een Ferrari en ontelbaar mooie Mercedessen op de parkeerplaats deden dit al vermoeden, maar aangekomen op het terrein liepen de kersverse kampioenen ook daadwerkelijk rond. Met het prachtige weer kon deze dag nu al niet meer stuk.
Dat Ajax ook de FC Aalsmeer site nou lettend in de gaten houdt werd al snel duidelijk. Onder de indruk van onze prestatie tot nu toe besloten ze grasveld te kiezen als ondergrond i.p.v. kunstgras en werd er gespeeld met een bal maat 3 i.p.v. van 5. Dit alles om natuurlijk de jongens uit hun spel te krijgen. Toen eenmaal het eerste fluitsignaal had geklonken bleek helaas toch dat onze jongens meer onder indruk waren van het rood-wit dan andersom. Remy die de lijnen uitzette had de jongens het veld in gestuurd met een zin die ik jullie niet wil onthouden. “Laat vandaag de beste versie van jezelf zien!” Eigenlijk zou iedereen hier elke dag mee op moeten staan maar dat terzijde. Toen de eerste indruk was weg gevloeid uit de benen, kwamen die beste versies naar boven. Thijs stond te keepen alsof hij al jaren op dit niveau meedraait, het Amsterdamse publiek hoorde ik zeggen: “wij hebben een goeie keep maar hunnie helemaal”. Finn die totaal geen last had van die 3 sterren mannetjes en overal goed tussen zat. Lucas die verdedigend maar ook opbouwend durfde te voetballen. Moh die aangemoedigd werd door alle 4 zijn zussen, liet zien dat hij beschikte over dezelfde vechtersmentaliteit. Bram die door slim gebruik te maken van zijn fysiek niet van de bal te krijgen was. Roy met zijn wel bekende drive maar bleef gaan, en bij elke tegenslag alleen maar beter ging voetballen. Luca heeft met zijn techniek wel een voordeel met een kleine bal en dat liet hij dan ook goed zien, fysiek sterk, technisch en een positieve instelling het was mooi om te zien. Dex speelt met overzicht en op veld is dat dan aanpassen maar al snel had hij het juiste gevoel en instelling te pakken en zette menig speler 1 op 1. Ravell beschikt misschien wel over dezelfde techniek als die talenten in het rood-wit, actie na actie toverde hij uit zijn hoge hoed. De eerste helft ging echt gelijk op. Met rust was het 1-0 in het voordeel van Ajax.
Het derde kwart ontstond er een dip momentje en dan slaan de talentje van de toekomst keihard toe. De ene goal was nog mooier als de andere. Ze bijten zich dan ook vast en laten niet meer los, ze vechten voor elke bal en soms op het randje of er overheen. Dat resulteerde er wel in dat Roy vanaf 7 meter de 4-1 kon binnenschieten. Dat is makkelijk gezegd dan gedaan, ga er maar aanstaan. Veel publiek, goeie keeper, Ajax en dan snoeihard binnenschieten, knap hoor. De 5-2 kwam op naam van Luca met een prachtig schot vanuit een moeilijke hoek vanaf links strak in de verre hoek. Nog een keer ging het Aalsmeer publiek er achterstaan. Iemand riep nog “kom op Aalsmeer, het is maar Ajax!” En zo is het, het was geen Barcelona, PSG, Man. City het was maar Ajax. Zie je hoe snel hoog niveau went, vorige week was nog iedereen in rep en roer, we moet tegen Ajax. Halverwege de wedstrijd keken wij als ouders al weer verder, dit was maar Ajax. Nou spannend werd het helaas niet meer, Finn kreeg wel de handen nog 1x op elkaar. De 7-4 kwam op zijn naam onderkant lat, achter de lijn en uit het doel gestuiterd was de beschrijving van onze zeer fanatieke coördinator. Wij tellen hem Finn. Na de wedstrijd gingen beide teams nog met elkaar op de foto en werd er op de toekomst nog een AA-tje gedronken. Ook Sjaak Swart was niet te beroerd om even op de foto te gaan met de jongens. Ook Martinez liet de beste versie van zichzelf zien en zo ging iedereen met een tevreden gevoel naar huis. Trots gevoel overheerste bij de ouders en trainers. En trots mogen jullie zijn want niet alle ouders kunnen zeggen dat ze tegen Ajax hebben gespeeld. Volgende week laatste wedstrijd, thuis, tegen Geel-Wit.
